تحقیق وجه تسميه استان گيلان - دانلود فایل
دانلود فایل هنگامیکه تاریخ ایران را از نظر میگذرانید خواهید دریافت که در میان مناطق مختلف ایران کمتر منطقه‌ایست که چون گیلان و ساکنان بخشهای دامنه‌های
دانلود فایل تحقیق وجه تسميه استان گيلان دانـلـود تـحقیـق بـا عـنـوان، وجه تسميه استان گيلان
بخشی از متـنِ ایـن تـحقیـق :
حدود جغرافيايي، آب و هوا
هنگاميكه تاريخ ايران را از نظر ميگذرانيد خواهيد دريافت كه در ميان مناطق مختلف ايران كمتر منطقه ايست كه چون گيلان و ساكنان بخشهاي دامنه هاي شمالي البرز بخاطر دليريها و بهادريهايشان داراي منابع مختلف تاريخي بوده باشد و بهمين دليل هم بيش از همة مناطق ديگر ايران داراي تاريخهاي محلي است و يا در نوشته ها مورد حب و بغض هاي سياسي و طبقاتي قرار گرفته است اگر چه آثار باستاني منطقه قدرت پايداري در برابر وضعيت اقليمي را نداشته و بخشي از آن نيز بر اثر حادثه ها در دل خاكها مدفون شده و بخشي ديگر بدست انسانهاي نادان به تاراج رفته و ويران گرديد اما زندگي سلحشورانة آنان در منابع تاريخي و نوشته هاي محلي و در فرهنگ عامه آشكارا بچشم مي خورد.
اين منطقه كه در پاي سلسله جبال البرز و در آغوش درختان جنگلي و در كنار درياي خزر آرميده است. از طرف مشرق با مازندران و از مغرب با آذربايجان همسايه است و اگر همچون جغرافي نويسان قديم حدود جغرافيايي گيلان را از طرف شمال به درياي خزر و از طرف مشرق به مازندران و از جنوب به ري و قزوين و زنجان و از طرف مغرب به آذربايجان محدود سازيم باز هم بايد گفت كه بخش وسيعي از مناطق كوهستاني را كه امروز با نام ديلم از منطقة جلگه اي جدا مي سازند بايد جزء گيلان بحساب آورد كه از نظر سياحان داخلي و خارجي و تقسيم بنديهاي منطقه اي و سياسي و اقتصادي تا قرن هاي نزديك بما نيز چنين بوده است همانطور كه گاه گيلان را نيز ضميمة نواحي ديلم بحساب مي آورند بطوريكه مقدسي كه كتاب خودالتقاسيم في معرفه الاقاليم را كه در قرن چهارم هجري مي نوشت طبرستان و جرجان و قومس (سمنان ـ دامغان ـ بسطام) را نيز از جمله مناطق ديلميان ميداند. بايد گفت حدود جغرافي آن (گيل و ديلم) تا اوايل عصر صفوي و دقيقاً تا انقراض سلسلة كيائيه در دوران سلطنت شاه عباس صفوي بنا به مقتضيات زمان و بر اثر كشمكشهاي نظامي متغير بوده است و امروز مسافري كه بخواهد اين حدود را ببيند همينكه از شهرستان كرج خارج گرديد بايد در امتداد رشته كوههاي البرز حركت كرده از طرف قزوين به رشت به راه ادامه دهد و پس از عبور از منطقه طارم و رسيدن به رود خروشان سپيدرود در برابر انبوه درختان جنگلي قرار خواهد گرفت در امتداد رودخانه پس از رسيدن به منطقه امامزاده هاشم (جهنم دره سابق) و عبور از شهرستان رشت و بندر انزلي به منتهي اليه اين منطقه يعني گرگانرود و آستارا خواهد رسيد و در بخش شرقي به منطقة تنكابن كه تا دوران قاجاريه ضميمه گيلان بود از شهرهاي لاهيجان و لنگرود و رودسر گذشته به چابكسر كه آخرين بخش شرقي ميان گيلان و مازندران است مي پيوندد. تماشاي آنهمه زيبايي و تنوع براي هر رهگذر تازه وارد پس از رسيدن به منجيل قدم به قدم خيره كننده تر خواهد بود زيرا با محاصره شدن منطقه در ميان رشته كوههاي طالش ـ طارم خلخال ـ ديلمان كه مانع خروج ابرهاي حاصل از تبخير آب دريا و رودخانه ها و استخرها و مرداب هاست و همچنين حركت بادها از دريا بخشكي و از فلات مركزي ايران بسوي دريا آب و هواي گيلان مرطوب و متغير و براي رشد و پرورش گياهان و درختان مختلف فوق العاده متناسب بوده و رطوبت هوا تا 95 درصد و ارتفاع باران از 125 تا 162 سانتيمتر ميرسد و درجة حرارت تا حدود 3 در زمستان و 37 درجه در تابستان مي باشد. ميزان نزول برف چون دورة يخبندان گيلان زياد نيست و حداكثر ارتفاع برف ممكنست تا دو متر برسد.
اگر از جلگه بطرف دامنه هاي جنگلي برويم بازهم ميزان بارندگي و رطوبت و يخبندان متغير خواهد بود تا جائيكه از ارتفاع 1200 متري به بعد بخاطر سردي هوا رشد درختان متوقف گرديده و در عوض با چمنزارها و مراتع زيبائي روبرو مي شويم و در ارتفاعاتي معادل 1800 تا دو هزار متر انواع گل و گياه معطر روئيده مي شود.
خجوكو كه در سال 1849 و 1850 ميلادي در رشت ميزيست و تاريخ گيلانش يكبار در سال 1306 و بار ديگر در سال 1354 چاپ گرديده است مي نويسد. قوت و سرعت توسعة نباتات در اين سامان بينهايت است اما از قلل كوه تجاوز نمي كند و هيچ چيز محزون تر از ديدن مناظر آن طرف نيست زيرا فاقد هرگونه طراوت است مانند كوههاي خلخال كه از خاك رس و ريگ قرمز مركب بوده و دشتهاي خمسه و قزوين و تهران و سمنان و دامغان و بسطام كه همه لم يزرع است سبزه و آب در آنطرف ها همانقدر ناياب است كه در اين طرف بحد وفور يافت مي شود. گيلاني ها در زبان اغراق مي گويند. اگر در راس يكي از كوههاي گيلان بمانيد قسمتي از ريش شما كه اينطرف است با عطر گلهاي ما معطر مي شود و حال آنكه قسمت ديگر مانند صحراي آنطرف كوه پر از گرد و غبار مي گردد.
همانطور كه اشاره گرديد ارتفاعات گيلان را سه رشته كوههاي مختلف محدود مي سازد كه عبارتند از:
1 ـ كوههاي طالش كه به موازات سواحل درياي خزر امتداد يافته و ميان آذربايجان و درياي خزر واقع است.
2 ـ كوههاي طارم و خلخال كه رودخانه سپيدرود از كنار دره هاي باريك آن مي گذرد و رشته كوههايي آنرا از كوههاي ديلمان جدا مي سازد و گيلان را به دو بخش تقسيم مي نمايد.
3 ـ كوههاي ديلمان كه دنباله رشته كوههاي البرز بوده و مرتفع ترين قلة آن در گيلان درفك (دلفك) است و از جنوب به منجيل و از طرف مشرق تا مناطق ييلاقي تنكابن و ارتفاعات سه هزار پيش مي رود.
لرد كرزن در كتاب خود بنام ايران و ايرانيان آب و هواي گيلان را به چهار قسمت زير تقسيم مي نمايد:
1 ـ حاشية درياي خزر با توده هاي شن به ارتفاع هشت تا ده متر و پهناي دويست تا چهار صد متر با بادهاي شمالي و شمال غربي كه رطوبت را به لبة جنوبي دريا مي رساند.
2 ـ اراضي پشت اين تپه هاي شني كه مردابها و مناطق باتلاقي را ايجاد مي نمايد و رسوبات رودخانه ها را كه از كوهها سرازير مي گردند در خود جاي مي دهند كه نمونه اي از آنها مرداب بندر انزلي در گيلان است.
3 ـ حاشية پشت مردابها و سواحل داخلي آبهاي راكد كه منطقه اي است جنگلي و شهرهاي مهم و دهكده هاي پر جمعيت در اين قسمت واقع است كه فاصله آن تا پاي كوهها از سه تا سي كيلومتر تغيير مي كند.
4 ـ دامنه هاي البرز كه نظافت هوا و زيبايي آن نظير ندارد و در منطقة خالي از درخت و جنگلها و در دامنة كوههائي كه بر آنها مشرف است ييلاقهائي قرار دارند.
سپيدرود
بزرگترين رودي كه گيلان را به دو بخش تقسيم مينمايد رود معروف سپيدرود است. مركز بخشي را كه در غرب سپيدرود قرار دارد و در اصطلاح مردم محل بيه پس (بيه آب رود) ناميده مي شود شهر رشت است و آن بخش كه در شرق سپيدرود قرار دارد بيه پيش خوانده مي شود كه شهر عمده اش لاهيجان مي باشد. اين رود را در اوستا سپئت و در پهلوي سپت و در سانسكريت سوت SVETA گويند. ابن رسته مولف كتاب اعلاق النفسيه دربارة منشاء و مسير آن گويد:
سفيدرود از سيسر (صد چشمه) گذشته و از سرزمين آذربايجان عبور ميكند و آنگاه داخل شهرهاي ديلم گرديده و در درياي طبرستان ميريزد. مسعودي اين رود را سپيدروج ناميده و مي نويسد اين كلمه به معني رود سپيد است كه محل دو كلمه در فارسي و عربي مقدم و مؤخر است و مجراي آن به سرزمين ديلم به طرف قلعه سلار است و او ابن اسوار ديلمي است يكي از ملوك ديلم است و اكنون كه تاريخ كتابت ماست بر آذربايجان تسلط دارد آنگاه اين رود در ديلم از گيل مي گذرد و به ديار ديلم رودي ديگر در آن ميريزد كه آنرا شاهان رود (شاهرود) گويند و معني آن شاه رودهاست از بس سپيد و پاك و صاف است و همه با هم به درياي گيل مي ريزد كه درياي ديلم و خزر و اقوام ديگر است كه بر اطراف دريا جاي دارند و بيشتر اين مردم ديلم و گيل كه ظهور كرده اند و بر بسياري از نقاط زمين تسلط يافته اند بر ساحل همين رود بوده اند.
سرچشمه هاي اصلي رود سپيدرود از ارتفاعات كردستان بوده و در سر راه شعبات مهم ديگري به آن مي پيوندد و آبهاي حاصل وارد تنگه اي در منجيل مي گردد و پيش از آنكه به اين تنگه برسد به آب رودخانه شاهرود كه از كوههاي طالقان سرچشمه مي گيرد مي پيوندد و از اين زمان به نام سپيدرود شناخته مي شود و قسمت اصلي آب رودخانه بزرگ سپيدرود در بندر حسن كيا ده (كياشهر) بدرياي خزر مي ريزد و بخشي از آن پيش از رسيدن به دريا به وسيله چند نهر بزرگ جهت زمينهاي زراعتي مورد استفاده قرار مي گيرد.
اگر طول رودخانه را از ارتفاعات اوليه اش در نظر گيريم بعد از ارس كه يكهزار كيلومتر طول دارد دومين رودي است كه اندكي بيش از رود كارون رود كارون (داراي هفتصد كيلومتر طول) حدود 720 كيلومتر درازا خواهد داشت و اين رشته طولاني تا به هم پيوستن با رودخانه شاهرود به نام زرينه رود معروف بوده است و در دوره تسلط تركان قزل اوزون ناميده شده است عظمت و بهره دهي اين رودخانه مانند زندگي سلحشورانه مردم گيل و ديلم منشاء پيدايش افكار و انديشه هاي افسانه اي و حماسي گرديده است. قزويني در عجايب المخلوقات در خصوص آب شاهرود و رودخانه سپيدرود مي گويد:
نهر سفيدرود آوازي ندارد و روش او نرم است و در زمين نرم راه مي رود و با نرمي و خاموشي كه دارد كشنده است و شاهرود با داشتن آوازي هولناك از آفات سالم است در ابيات زير تاريخ حماسي منطقه را كه گوئي در حركت سالهاي پرخروش و زندة اين رود جاويدان و گويا باقيمانده است مي خوانيم.
همچون خيال خسته من گنگ و بي هراس
سرگه بصخره سود و گهي از كنار كوه
ميرفت تا حكايت جاويد قرنها
تاريخ و سرگذشت زمانهاي دور، دور
ميرفت تا ز حالت ناپايدار دهر
يا آنكه خاطرات دل انگيز خويش را
اي يادگار مردي واي مظهر شكوه
پرورده اي شعار سرافرازي و شرف
در پيچ و تاب و جنبش گردابهاي تو
فرياد مردها و دليران ديلمي
از روي ماسه هاي كف رود مي گذشت
آهسته مي خزيد به دامان پهن دشت
بر ديدگان خيره ما سازد آشكار
افسانه ها و حسرت و اندوه پايدار
با روزگار رفته ما گفتگو كند
در بستر زمانه چنين جستجو كند
در نغمه تو جلوه خورشيد زندگيست
پيكار در طريق حق و ترك بندگيست
اميد و پايمردي به گذشته نقش بود
پيداست در سرود و سكوتت سپيد رود
دريا ـ جلگه ـ كوه
دريا و جلگه و كوه بزرگترين منبع اقتصادي و حياتي مردم منطقه است كه بي دريغ چون سفره گسترده اي در برابر ساكنان قرار دارد درياي خزر كه با نامهاي درياي كاسپين، درياي هيرگانا، (جرجان ـ گرگان) درياي طبرستان، درياي گيلان، درياي مازندران، درياي شيروان، درياي ديلم، درياي آبسكون شناخته شده است از شمال به سمت جنوب به طول يكهزار و دويست كيلومتر امتداد مي يابد و داراي هفت هزار كيلومتر ساحلي است كه تنها يكهزار كيلومتر آن در خاك ايران است و سطح دريا بر اثر ريزش آبهاي يكصدو سي رودخانه كه بعضي از آن در خاك ايران واقع است به سيصد و هفتاد و يكهزار كيلومتر مربع ميرسد و بدين ترتيب درياي خزر با وسعت قابل توجهش همانطور كه از حيث انواع ماهي و كلسيم و سولفاتها غني است موجب آباداني و سرسبزي و حاصلخيزي جلگه ها و كوهها و باروري زمينها و افزايش و رشد گياهان و درختان جنگلي مي گردد و آنچه را كه به كمك انسان در اين ناحيه ي مستعد بدست مي آيد عبارتند از: برنج، چاي، انواع مركبات، توتون، سيگار، غلات، زيتون، كنف، بادام زميني و انواع محصولات صيفي و تربيت كرم ابريشم و پرورش دامها امروز اگر چه كشت بعضي از محصولات زراعتي مانند پنبه و نيل تا حدودي هم نيشكر همچون صنايع دستي مانند پارچه بافي فراموش گرديده و يا اهميت گذشته اش را از دست داده است اما مي توان گفت كه براي زحمكشان گيل و ديلم زمين سخاوتمندانه و در تمام فصول سال آماده بهره دادن مي باشد آنچنانكه در گذشته نيز بوده است. محققان از فراواني گياهان داروئي در منطقه ياد مي كنند و در وقايع دوران اسماعيليه به وجود بيمارستان در الموت و صدور گياهان دارويي و داروهاي گياهي از منطقة كوهستاني ديلم بسوي شهرها و سرزمينهاي دوردست اشاره مي نمايند و ظاهراً تاريخ آغاز دانش پزشكي را كه امروز در ميان مردم گيل و ديلم به (گيل تجربه) معروف است و هنوز هم راهنماي امور بهداشتي و درماني مردم روستاهاي اين ناحيه است بايد به طبيعت پر بركت زمين و تلاش و شناخت دانشمندان عصر اسماعيلي كه با ورود حسن صباح به الموت آغاز گرديد مربوط دانست. مناطق جنگلي كه زماني تا نواحي الموت امتداد داشت امروز در ارتفاعات رحمت آباد و نزديك به قله درفك پايان مي پذيرد و اگر چه بايد اعتراف كرد كه كاهش وسعت دامنه هاي جنگلي از زيبائي و اهميت اقتصادي منطقه چيزي كم ننموده و آنرا به مناطق ييلاقي و مركز دامداري و غلات تبديل ساخت و خوش آب و هوا ترين و زيباترين ارتفاعات و قلل گيلان نيز در اين قسمت واقع است كه شناخته شده ترين آنها قلة معروف درفك ( دلفك) است وقتي كه از شهر رشت به طرف رودبار در حركت ميباشيم در شرق رودخانه سپيدرود در رشته ارتفاعاتي كه بموازات جاده عمومي است بلندي 2700 تا 3000 متري در فك قرار دارد هنگاميكه از اين بلندي به جنگلها و دشتها و صحراهاي باطراوت گيل و ديلم بنگريد اطمينان دارم در برابر شكوه و عظمت خيره كننده طبيعت به هيجان خواهيد آمد و هيچ چيز زيباتر از آن نخواهد بود كه بخواهيد طلوع دل انگيز خورشيد را از بلنديهاي آن تماشا كنيد و يا غروب سرزمين مردم گيل آن زمان كه در ابرهاي سپيد و پراكنده پوشيده شده و كوهستان ديلم را كه در زير تابش خورشيد همچنان سربرافراشته و از عظمت و استواري سخن مي گويد به بينيد .
توجه به معادن گيلان كه بعضي از آنها شناخته شده باقيمانده است و تعدادي نيز مورد بهره برداري مي باشد بدان علت ضروري است كه مي تواند در آينده ارزش اقتصادي خود را در كيفيت زندگي عمومي نشان دهد اما هنوز اهميت خود را به خاطر نعمتهاي ديگري كه طبيعت در اختيار مردم اين ناحيه قرار داده پيدا نكرده است.
نژاد
گيلان كه در اوستا از آن به وارنا نام برده مي شود مركز باستاني اقوام و تيره هاي مختلفي است كه از جمله آنها قوم گيل مي باشد و امروز سرزمينشان را گيلان مي نامند. پاره اي از محققين گيلها را با قوم ديگري به نام كادوسيها از يك تيره مي شناسند بارتلد در اين باره مي نويسد. در عهد قديم سكنه گيلان را كادوسيان تشكيل مي دادند كه در قيد اطاعت دولت هخامنشي نبودند همين قوم يا قسمتي از آن را گيل (گه لاي، گيلوي، گه لوي) هم ناميدند و ولايت گيلان نام كنوني خود را از اسم قوم مزبور دارد . بدون آنكه به نظرات ديگران اشاره گردد از چهار گروه زير كه سهمي در وقايع تاريخي منطقه داشته اند ميتوان نام برد.
1 ـ كاسپي ها: اين گروه كه درياي خزر به نامشان درياي كاسپين ناميده مي شد بتدريج در اقوام ديگر حل گرديده و نابود شدند.
2 ـ كادوسيها: اگر آنها را از گيلها جدا كنيم در ارتفاعات كوهستاني بخش غربي و در قسمتهاي جلگه اي گيلان ميزيستند و شهر رشت كه مانند لاهيجان تا دورة مغولها از آن نامي برده نمي شد تقريباً در حدود سرحدات مرزي ميان گيلها و كادوسيها قرار داشت. كادوسيها مانند گيلها همانطور كه از نفوذ قبايا آريايي در ميان خود جلوگيري كرده و آنرا دچار كندي ساختند بعدها مانع نفوذ اعراب نيز گرديده و سالها با استقلال ميزيستند.
3 ـ ماردها يا آماردها: آنان جنگجوترين طايفه غير آريايي بودند كه در حاشية سپيدرود زندگي مي كردند و سپيدرود بنام آنان رود آمارد خوانده ميشد پاره اي از زبان شناسان واژه مرد و مردانه و مردم را در فارسي و همچنين فعل مرد و مرد و تمرد و مشتقات ديگر آنرا در عربي از نام اين طايفه مي شناسند.
4 ـ گيلها همانطور كه اشاره گرديد اين دسته نيز در كنار كادوسيها و در بخش جلگه اي مي زيستند كه به تدريج با كادوسيها بصورت تيره واحدي درآمدند و پس از كوچ و رانده شدن ماردها از حاشيه سپيدرود آن بخش را نيز در اختيار گرفته و از اين زمان سرتاسر منطقه با نام گيل و ديلم شناخته شد.
بارتلد بنقل از استخري مي نويسد: شهر عمده ديلمها پروان بود و مقدسي مي گويد مهمترين شهر گيلها دولاب بود كه شهر تجارتي و نزديك دريا و ظاهراً در قسمت غربي گيلان واقع شده بود چه از ولايت دولاب تا مغان پنج روز راه و تا شالوس (چالوس) يازده روز راه حساب ميكردند و مطابق گفته اصطخري در كوهها قوم ديگري سكونت داشت كه به زبان مخصوص غير از زبان گيلها و ديلمها سخن مي راند در مجموع بايد گفت كه در جريان تاريخ و ثبت حادثه ها رفته رفته نام كادوسيها از نوشته هاي مورخين حذف ميگردد و امروز سراسر منطقه كه چهار تيره بالا در آن مي زيستند و سالها با استقلال در آن زندگي مي نمودند با نام گيلان مي شناسيم يعني با نام قومي كه حدود يكصد و پنجاه سال پيش از آغاز دولت هخامنشي در آن سكونت داشته است و مي توان از اين زمان با زندگي دليرانه اش آشنا گرديد و آنرا در كتابها و مستندات تاريخي ديگر جستجو كرد. اما امروز نمي توان گفت مثلاً گيلها در كجايند و يا ديلميان تا چه حد از تاثير اختلاط اقوام ديگر با نژادشان بركنار مانده اند شاردن سياح عصر صفوي مي نويسد در ايران هيچ فرد عالي مقامي يافت نمي شود كه از مادر گرجي يا چركسي زاده نشده باشد چون بيشتر از يكصد سال است كه اين اختلاط و امتزاج آغاز يافته است موضوعي كه شاردن درباره گروه خاصي اشاره مي كند رفته رفته بعلل سياسي و اقتصادي و اجتماعي در ميان طبقات ديگر جامعه ايراني از جمله ميان ساكنان گيل و ديلم نيز راه يافته است تيره ها و نژادهائيكه هم اكنون در گيلان زندگي مي نمايند و با بوميان در كار ساختن سرزمين خويشند عبارتند از: 1- طالشها 2- كردها 3- تركها 4- ارامنه 5- گرجي ها 6- مازندرانيها ...
بــانک جامع تــحــقــیــقـات رشتــه جغرافــــیـــا
تـوضـیـحــاتِ فـایــل :
- این فایل با فرمت word ( قابل ویرایش ) در اختیار شما قرار خواهد گرفت.
- تعداد صفحات : 199
- قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی
- جهت دانـلـود این تحقیق به انتهای صفحه مراجعه کنید.
کـلمـات کـلـیـدی : ,وجه تسميه استان گيلان, تحقیق در مورد وجه تسميه استان گيلان, دانلود تحقیق وجه تسميه استان گيلان, دانلود رایگان تحقیق وجه تسميه استان گيلان, پروژه وجه تسميه استان گيلان, مقاله وجه تسميه استان گيلان, مقاله در مورد وجه تسميه استان گيلان, پروژه در مورد وجه تسميه استان گيلان, پایان نامه وجه تسميه استان گيلان, تحقیق آماده در مورد وجه تسميه استان گيلان, رایگان , word , ورد, پاورپوینت , pdf, رشته جغرافیا , power point , فرمت ورد , تحقیق آماده جغرافیا در مورد وجه تسميه استان گيلان, تحقیق دانش آموزی وجه تسميه استان گيلان, تحقیق کلاسی آماده وجه تسميه استان گيلان, تحقیق درباره وجه تسميه استان گيلان, تحقیق رایگان وجه تسميه استان گيلان, پاورپوینت وجه تسميه استان گيلان, تحقیق در رابطه با وجه تسميه استان گيلان, تحقیق راجب وجه تسميه استان گيلان, پروژه درباره وجه تسميه استان گيلان, دانلود پاورپوینت آماده وجه تسميه استان گيلان, مقاله در مورد وجه تسميه استان گيلان, مقاله درباره وجه تسميه استان گيلان,دانلود تحقیق دانش آموزی , تحقیق با موضوع وجه تسميه استان گيلان, تحقیق دانش آموزی در مورد وجه تسميه استان گيلان, تحقیق آماده وجه تسميه استان گيلان, درس جغرافیا , دانلود رایگان تحقیق در مورد وجه تسميه استان گيلان